Anonymity….
Anonymity gives us a sense of security… a little shelter from the harsh judging world…
True, we are here to share ourselves and feel good about being appreciated by people we don’t even know…
You see, we all want to belong…
and here, the empty space is filled in not only by one person, but by a number… heck by thousands of people later!
We get to be who we want to be, who we can be, who we dream to be…
We get to show the different sides of our person, without the fear of not complying with the standards of other people…
Here, its our own standards… not their’s… because this is our own world, WE CALL THE SHOTS!
Here, we are US… the true US… no pretenses….
(Tugon sa kathang Why Blog? Anonymous. Why?)
Ako? Yes, I was careless and naive… hihihi pero walang pagsisisi…tama ang taong pinagbigyan ko ng karapatang makilala ang ako sa mundong totoo…. ^_^
Posted on June 29, 2012, in DICTATES OF THE HEART, FREE FLOW. Bookmark the permalink. 14 Comments.
chilledhoney
Dati nasasabi ko pang kaya kong sabihin lahat. Anonymous kase, pero after 2 and a half years in blogosphere nagbago ang pananaw ko.
Though andito parin ang kalayaan n sabihin ang lahat ng gusto, nangingibabaw yong kagustuhan akin na lang yong ibang nasa isip ko. Hindi kase ako naging matagumpay na anonymous blogger, Sinubukan ko ring lumabas at tawarin ang kwadradong mundo.
ang mahirap kase pag kausap ko ung mga naging personal na kakilala para akong hubad, tagos hanggang kaluluwa ang pagkakakilala sakin. hahaha!
hihihi,
naku nauunawaan ko yan ng husto…
di ko alam ang rules sa anonymity nung pumasok ako sa blogsperyo…
banat lang ng banat ikanga hihihi
tiwala…
tapos later narealize ko, oo nga, para akong “nahubaran”, kasi inilantad ko ang sarili ko…
sa paglalantad, naroon ang takot na baka mag-iba ang parehong mundo… ang WP at ang mundong ginagalawan ko…
pero sabi nga, kung di ka magiging mapangahas, paano mo masasabing maganda o hindi ang isang karanasan?
kaya, ayun, maintained ang anonymity sa mga di pa nakikilala…
at sa mga nakakakilala na… dasal ay pagtanggap na walang paghusga
Ayan Ani, may kausap ka na ha?
ahaha! may kausap na nga.
Ganun din nman ang ginawa ko, anonymous sa mga bagong kakilala at hinahayaang lubos akong makilala ng mga taong pinagkatiwalaang makilala ako ng personal.
tama…
may mga dapat lang pagkatiwalaan…
hindi lahat pedi…
kasi mas magiging masalimuot ang buhay hihihi
Sabi ko nung may nagkumbinsi sa akin na mag-blog, magtatago ako. Di ako magpapakilala. Imposible yta talaga… ^_^ pero tulad ni ani mukhang itatago pa rin ang katauhan sa ibang hindi nakakakilala.. ( shy magpakilala hahaha)
Yep Impossible kasi dumarating yung time na gusto mong maging totoong kaibigan at hindi magtago sa likod ng isang gravatar…
Share ko sa iyo itong sagot ko kay Reyna Bubuyog ha? Feeling ko kasi very relevant…
“Being anonymous gives you a sense of control na ikaw lang ang meron, maybe that’s the reason why others wanted to stay behind the gravatars.
Revealing yourself tells them that you are not afraid to share yourself and you wanted to be friends with them to a greater extent.
BECAUSE,
Being anonymous gives us the freedom to be ourselves, if we are afraid to get judged.
Revealing ourselves releases us from the chains of pretenses, opening ourselves to new friendships.
Its a matter of DIRECTION.
Its a matter of CHOICE.
And the CHOICE will determine the DIRECTION…. 🙂
Toda Froggy 🙂
“We get to be who we want to be, who we can be, who we dream to be…” Love this line po. Pareho po tayo ng hinaing. Nagiging totoo ako lalo na kung wala akong boundary na naiisip, walang taong aalalahanin, walang comments na dapat saguti, walang feedbacks na dapat isipin. Im so happy to meet you here ate honey. we share the same sentiments. 🙂
me too hihihi
ganyan nga yata, we will not learn kung di tayo napapaso, nasusugatan, o nadadapa….
sa pag-aakalang matutuwa ang lahat kung ikaw ay nakahantad, parang boomerang na tatama sa iyo na hindi pala dapat…
dapat may hangganan upang di magkalasug-lasog…
🙂
Am so glad to meet u din! Smile ko heto ^_^
Salamat sa smile mo ate Honeey! 🙂 Nakakainspire. Newbie palang ako sa wordpress pero walang discrimination na nagaganap :3
naku newbie din ako… 🙂
ingat ingat lang ha?
un lang ang aking payo 🙂
AS IN!
pasyal pasyal ka sa pahina ko ha?
Feel free na manghalungkat sa banga…. 🙂
Welcome na welcome ka, AS IN!
panong ingat2 po? pwedeng manghingi ng clue?
may new post ako…. tungkol sa pagkakatuklas ng tagong pagkatao hihihi
ipopost ko lag saglit, bago ako umuwi…
tikman mo ha?
ni-link kita hihihi
Pingback: Nakaya ko bang hindi makilala? Anonymity. « Busy Bee, Busy ME